ภัยพิบัติจากคลื่นสึนามิในปี พ. 2547 ที่ส่งผลกระทบต่อประเทศในแถบมหาสมุทรอินเดีย รวมถึงทะเลอันดามันของประเทศไทย เป็นจุดเริ่มต้นของการค้นคว้าวิจัยระดับลึกโดยเฉพาะในศาสตร์ธรณีวิทยาสึนามิ รวมถึงหลายคนยังมีคำถามว่าคลื่นสึนามิมีความรุนแรงแบบนี้จะเกิดขึ้นในประเทศไทยอีกหรือไม่ในอนาคต รศ.
5 จึงทำให้เกิดสึนามิได้ เมื่อเปลือกโลกใต้มหาสมุทร ยุบตัวลงเป็นร่องลึกก้นสมุทร (Oceanic trench) น้ำทะเลที่อยู่ด้านบนก็จะไหลยุบตามลงไป ส่วนน้ำทะเลในบริเวณข้างเคียงมีระดับสูงกว่า จะไหลเข้ามาแทนที่แล้วปะทะกัน ทำให้เกิดคลื่นสะท้อนกลับในทุกทิศทุกทาง ไม่สามารถตรวจวัดได้ขณะอยู่ในทะเลเปิด แต่เมื่อเคลื่อนที่เข้าใกล้ชายฝั่งความสูงของคลื่นจะเพิ่มขึ้นหลายเท่าตามสภาพภูมิลักษณ์ของชายฝั่งนั้นๆ โดย 80% ของ สึนามิที่เกิดทั้งหมดมักอยู่ในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิก คลื่นสึนามิบริเวณประเทศไทย ผศ. ดร. ภาสกร ปนานนท์ (ตำแหน่งทางวิชาการขณะนั้น) หัวหน้าโครงการวิจัย "การจัดการองค์ความรู้เพื่อลดผลกระทบจากแผ่นดินไหวและสึนามิสำหรับบุคลากรทางการศึกษาในจังหวัดภูเก็ตและพังงา" ให้ความเห็นว่า ประเทศต่างๆ ในทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รวมถึงประเทศไทย ต่างมีความเสี่ยงต่อแผ่นดินไหวและสึนามิ เนื่องจากอยู่ในแนวมุดตัวของเปลือกโลก หรือ บริเวณรอยเลื่อนที่ยังมีพลัง และอยู่ติดชายฝั่งทะเลทางด้านมหาสมุทรแปซิฟิก ซึ่งเป็นพื้นน้ำขนาดใหญ่ ครอบคลุมเนื้อที่ถึงประมาณ 1 ใน 3 ของพื้นผิวโลก วงแหวนแห่งไฟ สอดคล้องกับความคิดเห็นของ ศ.
พังงา ควรสร้างแบบชั่วคราว ขณะที่บางพื้นที่เป็นชุมชนประมงขนาดใหญ่ เช่น บ้านน้ำเค็ม ควรสร้างแบบถาวร เป็นต้น เราไม่อาจหยุดยั้งเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิได้ แต่เราสร้างความรู้เพื่อลดความสูญเสียจากเหตุร้ายได้ การเตรียมพร้อมรับมือและหาแนวทางป้องกันภัยที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคตโดยอาศัยบทเรียนที่เกิดขึ้นในอดีต โดยมีองค์ความรู้จากงานวิจัยเป็นเครื่องมือช่วยจึงเป็นสิ่งสำคัญ โดยเฉพาะกับประชาชนคนไทยในพื้นที่เสี่ยง เรียบเรียงและอ้างอิงข้อมูลจาก โครงการวิจัย "การจัดการองค์ความรู้เพื่อลดผลกระทบจากแผ่นดินไหวและสึนามิสำหรับบุคลากรทางการศึกษาในจังหวัดภูเก็ตและพังงา" หัวหน้าโครงการ ผศ. ภาสกร ปนานนท์ ภาควิชาวิทยาศาสตร์พื้นพิภพ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ "การติดตามการฟื้นฟูสภาพหาดทรายหลังจากเหตุการณ์สึนามิปี 2547 และการสำรวจสึนามิในอดีต ตามแนวชายฝั่งทะเลอันดามันของประเทศไทย" รศ. มนตรี ชูวงษ์ ภาควิชาธรณีวิทยา คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สนับสนุนการวิจัยโดย สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว. )
8 เมตร/วินาที 2) และความลึกของน้ำ ตัวอย่างเช่น ใน มหาสมุทรแปซิฟิก ที่มีความลึกประมาณ 4, 000 เมตร คลื่นจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วประมาณ 200 เมตรต่อวินาที หรือ 720 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ส่วนที่ชายฝั่งที่มีความลึก 40 เมตร คลื่นจะมีความเร็วช้าลงเหลือ 20 เมตรต่อวินาที หรือ 72 กิโลเมตรต่อชั่วโมง อ้างอิงจาก
พังงา เป็นหลักฐานสำคัญว่า ประเทศไทยเคยได้รับผลกระทบจากคลื่นสึนามิครั้งใหญ่ที่มีความรุนแรงเทียบเท่ากับเหตุการณ์ที่เกิดเมื่อปี พ. 2547 มาแล้วเมื่อประมาณ 600 ปีที่ผ่านมา ซึ่งเป็นผลงานการค้นคว้าที่สำคัญและเป็นที่ยอมรับในระดับสากล จนได้ตีพิมพ์ในวารสารวิชาการทางวิทยาศาสตร์ "Nature" เมื่อเดือนตุลาคมปี พ. 2551 เป็นการคลายความสงสัยและคลายความวิตกกังวลให้กับสังคมว่า การเกิดแผ่นดินไหวและสึนามิเทียบเท่าเหตุการณ์เมื่อปี พ.